MÜTECESSİS sıf. (ar. mütecessis).
1. Görmeyi, anlamayı, bilmeyi isteyen kimse için kullanılır; meraklı: Mütecessis bir çocuk.
2. Kendini ilgilendirmeyen şeyleri, başkalarını rahatsız etmek pahasına öğrenmek, bilmek isteyen kimse için kullanılır; meraklı: Mütecessis bir komşu.
3. Merakı gösteren şey için kullanılır: Mütecessis bakışlarla etrafı süzmek