MÜTEESSİR sıf. (ar. fe’eggtir’den müfe-’ eşşif)
1. Bir şeyden dolayı üzüntüye kapılmış, üzülmüş kimse için kullanılır: Her şeyin böyle olmasından çok müteessirim.
2. Müteessir olmak, sözkonusu bir kimse ise, herhangi bir olaydan, durumdan vb dolayı üzülmek; bir şey ise, bir şeyden etkilenmek: Onun ölümünden çok müteessir olduğu anlaşılıyor. Cildi güneşten hemen müteessir oluyor.

—Esk. ruhbil. Duygulanmış.