MÜTEKABİLİYET, -ti a. (ar mütekabil ve -iyyet'ten mütekabiliyyet). Esk.
1. Karşılıklı olma, karşı karşıya olma; karşılıklılık.
2. Mütekabiliyet esası üzerine, karşılıklı olarak.

—Uluslarar. huk. Mütekabiliyet esası - DİPLOMATİK KARŞILIKLILIK.