MÜTEKARİB, sıf (artekarübden mütekarib, dişi, mütekaribe). Esk. Karşılıklı olarak birbirine yaklaşan.

—Ed. Aruz vezninde 4 feûlünden (----) oluşan bahir. (Türemiş şekillerinden türk edebiyatında en çok feûlün feûlün feûlün feûl [ —] vezni kullanılmıştır.)

—Esk. fiz. ve mat. Birbirine yaklaşarak uzanan ışın, çizgi vb. için kullanılır: Eşiayı mütekaribe (bir noktada toplanan ışınlar). Hututı mütekaribe (bir noktaya uzanan çizgiler).