Türk Dil Kurumu

göçük, -ğü
1. Çökmüş, kaymış toprak, çöküntü, yıkıntı: “Göçük altında can vermiş kaç insan görmüştü bugüne kadar?” -A. Kulin.
2. mdn. Kaya veya cevherin kendi kendine yer altına doğru çökmesi.
3. Semerlerin arka tarafına takılan çengelli demir.
4.Ören, yıkıntı.
5. Çevresi tepelerle çevrilmiş düz yer.
6.Tarlanın çukur yeri.