MÜTENASİP sıf. (ar. tenâsüb'den mütenasib). Esk.
1. Birbirine uyan, orantılı, ölçülü: Mütenasip bir vücut.
2. Mütenasib-üi-aza, bedeninin bölümleri birbirine uygun olan.

—Esk. mat. Orantı. || Makusen mütenasib - MAKUSEN. || Mepsuten mütenasib - MEPSUTEN.

—Verg. huk. Mütenasip vergi - DÜZ ORANLI VERGİ.