MÜTERAKİB sıf. (ar. terâküb'den mü- terâkib). Esk. Birbiri üzerine binmiş olan kiremit vb. için kullanılır.

—Ed. Arap abecesiyle yazılışına göre sonunda ve başında harekesiz, ortada ise 3 harekeli harfi bulunan sözcüklerin oluşturduğu uyak. (Örn.: "sahbâyı adem" ve "mînâyı adem" sözcüklerinde uyağı oluşturan "...âyı adem’in harfleri şöyle sıralanır: elif [harekesiz]-ye [harekeli]-ayın [harekeli]-dal [harekeli]-mim [(harekesiz].)