MÜTEVAZİ sıt. (ar. tevazu"'dan mütevazı").
1. Gücünü, yeteneklerini, üstün niteliklerini öne çıkarmayan kimse için kullanılır; alçakgönüllü: Çok zengin ama mütevazı bir insan. Ne kadar mütevazısın, bu başarıda herkesten daha fazla rol oynadın.
2. Toplumsal sınıflandırma içinde yüksek bir yeri olmayan, toplumsal durumu açısından ö- nemsenmeyen kimse için kullanılır: Mütevazı bir memur. Mahallemiz sakinleri mütevazı insanlardır.
3. Gösterişsiz, ortanın altında, önemsiz bir toplumsal durum gösteren şey için kullanılır: Mütevazı bir görevle yetinmek. Mütevazı bir hayat sürmek. Mütevazı bir gelecek.
4. Önemsiz, iddiasız, basit, gösterişsiz nitelikleri olan şey için kullanılır: Mütevazı bir ev. Mütevazı bir semt. Mütevazı bir lokanta.

♦ be.
1. Alçakgönüllü bir biçimde: Biraz daha mütevazı davranabilirdin.
2. Gösterişten, şatafattan uzak olarak: Son derece mütevazı yaşıyor.

MÜTEVAZİ sıt. (ar. tevazi’den mütevazı). Esk.
1. Birbirine paralel olan.
2. Mütevazi-l-adla, paralelkenar. || Mütevazi -s-sütuh, paralelyüz.