MÜTTEFİK, -ki sıf. ve a. (ar. ittifaktan müttefik). Esk.
1. Herhangi bir anlaşma ile bağlanmış olan; bağlaşık.
2. Aynı fikirde olan, hemfikir.
3. Müttefik-ül-kavl, söz birliği edenlerin her biri. || Müttefik-ül -menfaa, çıkar birliği eden.

—Uluslarar. huk. Üçüncü bir devletin saldırısını önlemek amacıyla güçlerini birleştirme konusunda anlaşmış iki ya da daha çok devlet. || Savaş müttefiki, başka bir devletle birlikte ortak düşmana karşı savaşan devlet.

müttefikler çoğl. a. Tar.
1. Roma’da bir antlaşma ile (foedus) birleşen sitelere verilen ad. (Bk. ansikl. böl.)
2. 1814 ve 1815'te Fransa’yı istila eden ve Bourbon- lar'ı geri getiren güçlerin tümü.
3. Birinci ve ikinci Dünya savaşı sırasında Almanya’ya karşı savaşan ulusların tümü. (Bu son iki durumda büyük harfle yazılır.)