MÜZAVECE a. (ar. müzâvece).
1. Evlenme.
2. Müzâvece etmek, evlenmek.

—Ed. Tensik sanatlarından biri. (Bk. ansikl. böl).

—ANSİKL. Ed. Müzâvece sanatında birbirine bağlı iki durum konu edinilir; bunlardan iki koşul (şart) ve o koşulların karşılıkları (ceza) bir araya gelir. Örn. "Şöyle olsa birbiriyle yâr olan ki filmesel / Biri duzahtan biri cennetten olsa behreyap / Eyleye duzahta ol bunun salasından safa / Cennet içre bu çeke anın azabından azap" (iki sevgiliden biri cennette öteki cehennemdeyse cennetteki cehennemde olanın azabını çeker, cehennemdeki cennette bulunanın satasım sürer) [Haleti], Burada sevgililerin cennette ve cehennemde olmaları iki koşuldur, iki ceza ise cennette olanın cehennemdekinin azabını çekmesi, cehennemde bulunanın cennettekinin satasım sürmesidir.