MÜZDEVİC sıf. (ar. izdivac'dan müzde- vic). Esk.
1. Eylenen.
2. Uyuşan, birleşen.

—Ed. Divan edebiyatında ilk bendinin son dizesi ya da bendi öteki bentlerin sonunda yinelenmeyen musammat* (Karşt. MÜTEKERRİR.)

—Esk. mat. EŞLENİK'in eşanlamlısı. |] Muhtelit müzdevic adetler, eşlenik karmaşık sayılar.