LAHN a. (ar. lahn). Esk.
1. Ezgi, melodi, uyumlu ses.
2. Ahenk, uyum.
3. Bir dilin bölgeye ya da kişilere özgü kötü ve kuralsız kullanılışı.
4. Okumada yapılan yanlışlık, kurala aykırı okuma.
5. Lahn-ı davudi, kalın ve tok ses. || Lahn-ı giryan, ağlayış ezgisi: "Uzakdan bir şada, bir lahn-ı giryan" (Tevfik Fikret).