Türk Dil Kurumu


kepenk, -gi
1. İş yeri, pencere, kapı vb. yerleri kapamak için kullanılan, türlü biçimlerde sac levha, demir veya tahta kanat: “Akşamüstü, bütün kepenkler indikten sonra sokağa çıktık.” -Y. Z. Ortaç.
2.Çobanların omuzlarına aldıkları keçeden giysi, aba.
3.Kelebek.
4.Merdiven.
5.Fide yetiştirilen yer.
6.Ocak üstü.