LAUBALİ sıf. (ar. Ia-ubaIİ, aldırmam).
1. Başkalarıyla saygısızlığa varan ölçüde senlibenli, teklifsiz olan, çekinmesi, sakınması olmayan kimse; bu kimseye özgü davranış biçimi için kullanılır: Ne kadar laubali bir adam. Bu ne laubali bir davranış. Laubali sözler.
2. (Bir kimseyle) laubali olmak, onunla aşırı ölçüde samimi olmak ya da ona karşı senlibenli davranmak: Kimseyle laubali olma.

♦ be. Saygısızlığa varan bir samimilikle, teklifsizce: Çok laubali konuşuyorsun.