LOGOS a. (yun. söze ).
1. Herakleitos' un felsefesinde varlığın yasası, evrensel zorunluluk.
2. Platonda, ideaların kaynağı olarak Tanrı.
3. Stoacılarda, yazgı, akıl.
4. Yeniplatoncularda, tanrısal varlığın yönlerinden biri.
5. Hegel'in sisteminde, kavram, akıl, salt ruh.

—Hırist. Aziz Yuhanna'nın İncili nin Giriş bölümünde, cisimleşmiş ölümsüz Kelam'ı belirtmek için kullanılan deyim. (Philon' un İskenderiye yahudiliğinde ve haham yahudiliğinde de benzerlerine rastlanan bu kavram, gnosisçilik karşıtı bir anlam taşır. Kilise Babaları çok zengin bir logos tanrıbillml geliştirdiler.)