LÜZUMLU sıf.
1. Bir işte bir konuda, bir başarının, bir sonucun elde edilmesinde zorunlu olan şey için kullanılır; gerekli: Lüzumlu düzenlemeleri yapmak. Lüzumlu evrakları hazırlamak.
2. Lüzumlu lüzumsuz, yerli yersiz, gerekli gereksiz.

♦ be. Yapılması gerekli, yararlı ya da zorunlu olan eylemi belirtir; gerekli: Bir şeyi lüzumlu görmek, lüzumlu bulmak.