LÜGAT, -tl a. (ar. lügat).
1. SÖZLÛK’ün eşanlamlısı.
2. Esk. Sözcük.
3. Lügat paralamak, günlük dilde geçmeyen ya da yabancı sözcükler kullanarak konuşmak, yazmak.

—Esk. Lûgat-nüvis, sözlük yazarı: "Bir sıra lugat-nüvisler çıkarak Çağatay edebi lisanının kelimât hâzinesini topladılar" (F. Köprülü). || Lügat-perdaz, sözlük uçuran; özentili konuşan, günlük konuşmalarında süslü ve yapmacık bir dille konuşmaya özenen. || Lügat-şinas, çok sözcük bilen.