KAB a. (ar. kâb). Esk. Uzaklık, ara, mesafe.

—Din. Kabe kavseyn (iki yay boyu), Necm suresinde yer alan ve Hz. Peygamberin miraçta Tanrı’ya ne kadar yaklaştığını belirten ifade.

—Ed. Kabe kavseyn, divan edebiyatında sevgilinin iki yaya benzetilen kaşları.

—Tasav. Kabe kavseyn, pirin huzuruna, Tanrı katına ulaşmayı önleyen ölçü. (Bk. ansikl. böl.)

—ANSİKL. Tasav. Sufilere göre, insan gönlü Tanrı’nın tecelli ettiği bir yerdir. Kendini Hakk'a vererek ilahi cezbeye kapılan bir gönüle, kabe kavseyn Tanrı'ya kavuşmayı önleyici bir engeldir. Sufinin bu engeli aşarak kavuşmayı (visal) sağlaması gerekir. Eğer sufi, Tanrı'ya kabe kavseyn ölçüsünde yaklaşmış ise, O'ndan uzak kalmış demektir.