KABUKSUZ sıf.
1. Kabuğu olmayan.
2. Arg. Sünnetli erkek için kullanılır.
3. Kabuksuz yumurtlatmak, bir kimseyi çok sıkıştırarak bir işi aceleye getirmesine, eksik yapmasına yol açmak.

—Kâğ. san. Kabuksuz odun, kâğıt sanayisinde kullanılan, kabukları tümüyle soyulmuş odun.