KÂFİ sıf. (ar. kafi).
1. Yeterli ölçüde; yeterli: Kâfi miktarda yiyeceğimiz var. Bana haber et kâfi, gerekeni yaparım.
2. Kâfi gelmek, yetmek, yetişmek: Aldığım maaş mutfak giderlerine bile kâfi gelmiyor.

—Esk. mat. Kâfi şart, GEREKLİ VE YETERLİ KOŞULun eşanlamlısı.

♦ ünl. Yetişir, yeter: Kâfi! kapa şu radyoyu artık.