KÂHİL sıf. (ar kâhil). Esk.
1. Olgunluk çağında, erişkin, orta yaşlı.
2. Ağır hareketli, tembel, durgun: Bahri kâhil (durgun deniz).
3. Kâhil kalem, kâhil-ten, kâhil -vücud, tembel, uyuşuk. || Kâhil-pay, ayağına üşenen, tembel kimse.