KAİDE a. (ar. kar de).
1. Üstüne konulan bir şeyi taşıyan nesne; taban: Heykelin kaidesi.
2. Kural: Trafik kaidelerine uymak.
3. Tkz. Kalça.

—Esk. Kaide-şiken, kural bozucu, başkal- dıran. || Kaide-i belde, ülke kanunu. || Kaide-i külliye, genel hükümler; atasözü. || Kaidet-ül-mülk, bir ülkenin başkenti.

—Böcbil. Elitralı böceklerde, bitişik elitra- larla öntoraks bölümlerinin tümü.

—Esk. bot. Yaprağın gövdeyle birleştiği yer.

—Esk. dilbilg. Kaide-i rabt, cümleleri birbirine bağlama kuralı.

—Esk. geom. TABAN'ın eşanlamlısı.

—Esk. mat. ORANTI KURAU'nın eşanlamlısı.

—Zool. Boynuz kaidesi, boşboynuzlu gevişgetirenlerin boynuzlarını taşıyan kemiksi çıkıntı.