KALIPLAMAK g. f. Bir şeyi kalıplamak, onu kalıba vurmak, kalıba geçirmek.

♦ kalıplanmak edilg. f. Kalıplamak eylemine konu olmak: Eski ayakkabı kalıplanınca biraz daha genişledi.

—Hidr. bağl. Kalıplanmış beton, bir kalıba dökülen ve sertleştikten sonra kalıbı çıkarılan beton. (Bu terim genellikle kalıp söküldükten sonra yüzeyi sıvanmayan çıplak betonlar için kullanılır.)

♦ kalıplatmak ettirg. f. Bir şeyi kalıplatmak, onu kalıba vurdurmak: Şapkayı kalıplatmak.