KALMA a. Kalmak eylemi.

—Denize Rüzgârın ve denizin bir anlık sakinleşmesi. || Denizin kalması, dalgaların yüksekliğinin azalması.

—Dilbil. Kalma durumu - BULUNMA durumu.

♦ sıf. Bir dönemden, bir topluluktan, bir şeyden kalma, o dönemden, o topluluktan, o şeyden kalmış olan şey için kullanılır: Ortaçağdan kalma bir kale. Dünden kalma bir yemek.