KAMBURLAŞMAK gçz. f.
1. Bir kimseden söz ederken, kambur duruma gelmek, kamburu çıkmak: On yıl sonra gördüğümde yaşlanmış, kamburlaşmışım Sırtı, omuzları kamburlaşmak.
2. Bir şeyden söz ederken, dışa doğru eğilmek, bel vermek: Çatının ana desteği kamburlaşmış.

♦ kamburlaştırmak ettirg. f. Kambur duruma getirmek.