KÂN a. (fars. kân), Esk.
1. Maden ocağı ya da maden kuyusu.
2. Bir şeyin kaynağı.
3. Bir şeyin bolca bulunduğu yer ya da kimse.
4. Kân-ı hilm û şerm, yumuşaklık ve utangaçlıkla dolu, terbiyeli ve dürüst kimse. || Kân-ı kerem, bağışlayıcı: “Şendedir kân-ı kerem, zat-ı hidayet şendedir" (Fakirullah, XVIII. yy.) || Kân-ı merhamet, merhamet sahibi, çok merhametli.