KANSIZ sıf.
1. Yeteri kadar kanı olmayan ya da bu izlenimi veren: Çok kansız bir çocuk. Kansız, sapsan bir yüz.
2. Kan dökülmeden yapılan eylem için kullanılır: Kansız bir devrim.
3. Duygusuz, karaktersiz, korkak kimse için kullanılır: Ne kansız adammış, bizi yar yolda bırakıp kaçtı.
4. Kansız cansız,
zayıf, halsiz, bitkin.
—Cerr. Kansız ameliyat,
;ok az kanama olacak ya da hiç kanama olmayacak biçimde kan dolaşımı durdurulan hastalar üzerinde (özellikle dondurularak) yapılan ameliyat.
—Tip. Kansızlık çeken (kişi). [Eşanl. ANEMİK.] || Zayıf, cansız, güçsüz olan (bünye, kişi).
Kaynak: Büyük Larousse
