ÖZ
MsXLabs.org & TDK, Türk Dil Kurumu
1. fel. Bir kimsenin benliği, kendi manevi varlığı, iç, nefis, derun, varoluş karşıtı:
Özünü bir yerde bırakıp sadece kalıbını gezdirmişti.” -H. Taner.
2. “Kendine, kendi kendini” anlamlarında birleşik kelimeler türeten bir söz:
Öz eleştiri, öz geçmiş, öz yönetim.
3. Bir şeyin en kuvvetli veya kıvamlı bölümü, hülasa, zübde, ekstre:
Karaciğer özü. Meyve özü. Mısır özü.
4. Çıbanların içinde ölmüş dokudan oluşan irinle birlikte çıkan parça.
5. zm. Kendi, zat: “Bir od düştü yanar tatlı özüme:
Dünya zindan görünüyor gözüme” -Karacaoğlan.
6. mec. Bir şeyin temel ögesi, künh, zübde: “
Ortalıktaki krizi sebep gösteriyorlar ama asıl kriz şirketin kendi özünde.” -A. Gündüz.
7. bit. Bitkilerin kök, gövde ve dallarının boydan boya ortasında bulunan, hafif, gevrek ve çoğu yumuşak bölüm: “
Ağacın çürüğü özünden olur / Yiğidin iyisi sözünden olur” -Halk türküsü.
8. Kan bağı ile bağlı olan, üvey olmayan:
Size öz evladım gibi davranacağım.” -A. Kulin
9. İçine, arılığını, saflığını bozacak hiçbir şey karışmamış olan, saf, arı.
