KAPANIK sıf.
1. Açık olmayan, kapanmış olan şey için kullanılır: Kapanık gözlerini aralamak.
2. Sıkıcı, iç karartıcı yer için kullanılır; bunaltıcı, kasvetli: Kapanık bir ev.
—Ed. Kapanık uyak,
halk şiirinde güç bulunabilecek uyaklara verilen ad. (Atışmalarda karşılaşan halk şairlerinin kolayca bulamayacağı bu nitelikteki uyaklar özellikle seçilirdi.)
Kaynak: Büyük Larousse