kapamak
(-i durum ekiyle kullanılan fiil)

1 . Bir açıklığı örtmek için, bir şeyi, açık yerin üzerine getirmek:
"Hasan, yıldırımla vurulmuş gibi hemen kapıyı kapadı, kaçtı."- H. E. Adıvar.
2 . (hava için) Bulutlarla kaplanmak, sıkıntılı bir hâl almak.
3 . Bir şeyin görünmesine engel olmak.
4 . Geçişi engellemek.
5 . Tıkamak, içini doldurmak.
6 . (su, elektrik için) Gelişini kesmek.
7 . Çalışamaz, görev ve iş yapamaz duruma getirmek.
8 . Üzerinde durmamak, bir şey üzerinde konuşmayı bırakmak.
9 . Bir yere sokup dışarı çıkmasına engel olmak, hapsetmek:
"Zengin kadını tımarhaneye koymadılar, buraya, çiftliğe getirip kapadılar."- H. R. Gürpınar.
10 . Ortalıktan alıp saklamak.
11 . Karşılamak, denk gelmek.