KAPILI sıf.
1. Say. sıf. + kapılı, nit. sıf.
+ kapılı,
belirtilen sayıda ya da nitelikte kapısı olan: İki kapılı bir oda. Oyma kapılı.
2.
Bir işte, genellikle de resmi bir işte çalışan kimse için kullanılır.
—Ask. tar. Kapılı levent,
XVII. yy.'ın ikinci yarısından sonra beylerbeyi ve sancak beylerinin, güvenliklerinin sağlanması amacıyla oluşturdukları birliklere alınan leventler. (Bu dönemde uzun süren savaşlar nedeniyle kapılı leventlere gereksinim duyulmuştu. Ancak savaşların durmasından sonra işsiz kalanları [kapısız leventler) şekavete başladılar.)
—
Ikt. tar. Kapılı ulufesi,
OsmanlIlarda, Yeniçeri ocağı’na kayıtlı oldukları halde kışlaya hiç uğramayan ve efendilerinin daire hizmetlerinde çalışan kişilere verilen ulufe.
—Oy. Tavla oyununda iki pulla kapanmış; iki pul aynı haneye oynanarak üzerine kapı alınmış hane.
Kaynak: Büyük Larousse
