KARGI a.
1. Esk. sil. Ucu sivri ve demirli, sert ağaçtan yapılmış uzun sırık. (Bk. ansikl. böl.)
2. Kamış, saz: Kargılardan çit yapmak.

—El sant. - varangelen.

—ANSİKL. Eski Romalılar'ın kullandığı kargının boyu yaklaşık 1,5 m ve kalınlığı bir parmak genişliğindeydi; bunların ucunda sivri bir demir bulunurdu. Ayrıca fırlatıldıktan sonra yeniden yakalamak için bir kayışla bağlanırdı. XII. yy.'da piyadelerin kullandığı kargı, sert ağaçtan yapılmış bir sap, üç ya da dört yüzlü bir demir uç ve kimi kez de uç kısmına geçirilen madeni bir parça içerirdi.
Eski türk boylan ve İslam devletleri savaşçıları da savaşlarda çeşitli biçimlerde kargılar kullanıyorlardı