KARİZMA a. (Tanrıyardımı. Tanrı'nınlütfü anlamında yun. kharisma).
1. Din. tar. Kilise’nin iyiliği için Ruhülkudüs tarafından gruplara ya da bireylere geçici olarak bağışlanan olağanüstü ruhsal yeteneklere (konuşma becerisi, mucizeler, kehanet, görmeler...) verilen ad.
2. Bir başkanın, karizmatik gücüne dayanan otoritesi. (Gücünü bir kurumdan alan, kurumsal bir başkanın otoritesinin tersidir. Karizma terimini toplumbilime, alman toplumbilimci Ernst Troeltsch kazandırmıştır.)