MUALLA
sıf. (ar. ta'liye'üen mu'alla).
Esk, Yüksek, yüce: "Sen eymâh, eymu- allâ menba-ı ulviyyet-i sevdi / Kılarsın kalb-i mefturumda sevk-l itila peyda" (Tev flk Fikret), Dergâh-ı mualla (padişah sarayı).
—Hat. Bir yazı üslubu.
Kaynak: Büyük Larousse