KÜFE Rum.
MsXLabs.org & TDK, Türk Dil Kurumu
1. Genellikle söğüt veya başka ağaç dallarından örülen, yük taşımaya yarayan, kaba ve dayanıklı sepet:
- “Yolun kenarındaki kayanın üstüne küfesini koydu.” -A. H. Müftüoğlu.
2. sf. Bu sepetin alabildiği miktarda olan:
- “Çardağın önünde o gün dizmeleri gereken sekiz küfe tütün duruyordu.” -N. Cumalı.
3. mec. Kaba et, kıç.
4. Kadınların başlarına giydikleri altınlı fes
5. Hayvanlara sulu yiyecek vermek amacıyla kullanılan fıçı biçiminde ağaç kap.
6. Ahırda biriken gübreyi dışarı çıkarmakta kullanılan hasır sepet.
