YER ELMASI a. Hayvan yemi (tüm bitki) ve insan besini (yumrular) olarak yetiştirilen, bazı ülkelerde yumrularının mayalanmasından alkol elde edilen çokyıllık otsu bitki. (Bil. a. Helianthus tuberosus; bileşikgiller familyası.)

—ANSİKL. Yerelması, her yıl uzun boylu ve yapraklı filizler verir. Bitki, ayçiçeğine benzer, fakat yaprakları ve çiçekleri daha küçüktür. Her iklime ve her toprağa elverişli olan yerelması daima fakir topraklarda yetiştirilmiştir. Yumruları, sapları ve yaprakları hayvan beslenmesinde kullanılır. Yerelması hasadında sökümden sonra, toprakta kalan küçük yumruların tekrar çimlenmesi önlenemez, bu da ertesi yıl yapılacak başka bitki ekimini güçleştirir Bu nedenle yerelması her yıl aynı parsel üzerinde yetiştirilmeye devam edilir.
Patates kadar düzgün olmayan yerelması inülin içerir, bu da ona şekerli bir tat verir. Tadı enginara benzer. Saklanması güç olduğundan gerektikçe ekim ve nisan ayları arasında toplanır. Yumrular daha çok sebze olarak tüketilir. Karbonhidrat bakımından fakir olduğu (%o 5) için diyabetli hastalar daha kolaylıkla yiyebilirler. Ayrıca süt, idrar ve safra artırıcı, cinsel iştahı körükleyici etkisi de vardır. Yumrudan mayalanmayla etanol da elde edilir. Alkol enerji kaynağı olarak kullanılabileceğine göre tarımda yerelması üretimi yeni bir çığır açabilir.

—Mutf. Etli ya da zeytinyağlı yemeği yapılır. Kış türlüsüne de konur.