2.3. 2. Yaptırımların türleri
Kanunun öngördüğü hürriyeti bağlayıcı cezaya seçenekli cezalar, adlî para cezası, mağdurun veya kamunun uğradığı zararın giderilmesi, bir eğitim kurumuna devam ettirilme, belirli yerlere gitmenin veya belirli etkinlikleri yapmanın yasaklanması, ehliyet veya ruhsatın geri alınması veya belli bir meslek ve sanatın yapılmasının yasaklanması, kamuya yararlı bir işte çalıştırma cezalarıdır.
5275 s. Kanun, bunların infazında uygulanacak rejimin, tüzükte gösterilmesini emretmiştir (m. 109 ).
2. 3. 2.1. Adli para cezası
Kanunun 50/1, a maddesi hükmünde öngörülen Adlî para cezası, Kanunun 52. maddesine öngörülen Adlî para cezasıdır. Elbette, oradaki kurallar, burada da geçerlidir.
Failin ihlalinin karşılığı olarak, hapis cezası ile adlî para cezası seçenekli olarak öngörüldüğü hallerde, hakim, hapis cezasına hükmederse, artık bu cezayı para cezasına çeviremez ( 50/2 ) Bu doğaldır, çünkü hakim, para cezasını seçmeyip hapis cezasını seçmekle takdir hakkını kullanmış olmaktadır.
2. 3. 2. 2. Mağdurun veya kamunun uğradığı zararın giderilmesi
Kanun, 50/1, b maddesinde, hakimin, hürriyeti bağlayıcı ceza yerine, mağdurun veya kamunun uğradığı zararın aynen iadesine, suçtan önceki hale getirilmesine veya tazminine karar verebileceğini kabul etmiştir.
Kanun koyucu, bu hükümle, ihlalle ortaya çıkan zararı, aynen iade, eski hale getirme veya tazmin yolu ile gidermeyi amaçlamaktadır. Böylece, kanun koyucu, zararın haksız fiil olarak Borçlar hukuku sistemi içerisinde giderilmesi, hatta ceza yanında tazminata da hükmetmesi mümkünken, her ne hikmetse, hiç gereği yokken, özel hukuka ait bir müeyyideyi, ceza müeyyidesi olarak ceza hukukuna sokmuş olmaktadır. Daha önce, böyle bir hükmün, zaten hukuk düzeninde mevcut olması, yanlışın sürdürülmesini haklı kılmaz, çünkü, sui emsal, emsal olmaz.
Burada, zarar, Ceza hukuku anlamında değil, Özel hukuk anlamında zarardır. Açıkçası, suçun, haksız fiil olarak, üçüncü kişiye verdiği maddî zarardır.
Kanun mağdurun uğradığı zarardan söz etmektedir. Bilindiği üzere, mağdur, suçla ihlal edilen ve ceza ile korunan hukukî değer veya menfaatin hamili olan kimsedir. Öyleyse, suçla zarara uğrayan kimse, bizzat suçun mağduru olan kişi olmalıdır. Hükmün genişletilerek yorumlanmasının mümkün olmayacağını düşünüyoruz.
“ Kamunun uğradığı zarar “ ibaresi, belli bir anlamdan yoksundur, gayri muayyendir, belirsizdir, çünkü bütün suçlar kamunun zararınadır, bütün suçların mağduru kamudur. Böyle olunca, kamunun uğradığı zarardan, kamu idaresinin uğradığı zarar anlaşılmalıdır. Gerçekten, suç, kamuya karşı değil, ancak bir kamu idaresine karşı işlendiğinde, tazmini gereken bir zarar söz konusu olabilir.
Kanun, zararın tamamen giderilmesini şart koşmuştur.
2. 3. 2. 3. Bir eğitim kurumuna devam ettirilme
Kanun 50/1, c maddesinde, hakimin, suçluya, kısa süreli hapis cezası yerine, bir meslek veya sanat edinmesini sağlamak amacıyla, bir eğitim kurumuna devama zorlama cezası verilebilmesini öngörmüştür.
Eğitim kurumuna devam süresi en az iki yıldır. Çoğun miktarını kanun göstermemiştir. Herhalde, çoğun süresi, edindirilmesi amaçlanan meslek ve sanatın eğitimini düzenleyen mevzuat esas olmak üzere belirlenecektir.
Eğitim kurumu seçilirken, kişinin öğretim düzeyi, yetenekleri, istek ve eğilimleri göz önüne alınacaktır.
Hakim, suçlunun, gerektiğinde, barınma imkanı bulunan bir eğitim kurumuna devam etmesine de karar verebilir.
2. 3. 2. 4. Belirli yerlere gitmekten veya belirli etkinlikleri yapmaktan yasaklanma
Kanun, 50/1, d maddesi hükmünde, failin, almış olduğu hürriyeti bağlayıcı cezaya seçenek olarak, mahkum olduğu cezanın yarısından bir katına kadar süreyle belirli yerlere gitmesinin veya belirli etkinlikleri yapmamasının yasaklanabileceğini öngörmüştür. Gidilmesi yasaklanan yer veya yapılması yasaklanan faaliyet, her halde her yer veya her faaliyet değildir; sadece, fail için, işlediği suçta, kriminojen ortam oluşturan yer veya faaliyettir. Gerçekten, bu hükme göre, uyuşturucu madde kullanmaktan bir yıl hapis cezasına mahkum olan bir kimse, pişmanlık duyması halinde, bu cezaya seçenek olarak, iki yıl boyunca, yaşadığı kentte bulunan, ör., içkili lokanta, diskotek, pavyon, kahve, gazino, vs. yerlere tek başına veya arkadaşları ile birlikte gitmekten men edilebilir.
2. 3. 2. 5. Ehliyet veya ruhsatın geri alınması
veya belli bir meslek ve sanatın yapılmasının yasaklanması
Sağladığı hak ve yetkileri kötüye kullanarak veya gerektirdiği dikkat ve özen yükümlülüğüne aykırı davranarak suç işlenmesi durumunda, Kanun; failin, mahkum edildiği cezaya seçenek olarak, ilgili ehliyet ve ruhsat belgesinin geri alınmasını, belli bir meslek ve sanatı yapmaktan yasaklanmasını mümkün kılmıştır ( 50/1, e ).
Burada, ehliyet ve ruhsattan mahrum kılma veya bir meslek ve sanatın yapılmasını yasaklama süresi, mahkum olunan cezanın yarısından bir katına kadardır. Gerçekten, hakim, ör., tehlikeli araç kullanan kişiyi( m. 179/2), hürriyeti bağlayıcı cezaya seçenek olarak, mahkum olduğu sürenin yarısından bir katına kadar bir süre için sürücü belgesinin geri alınmasına mahkum edebilir.
2. 3. 2. 6. Kamuya yararlı bir işte çalıştırma
Kanun, 50/1, f maddesi hükmünde, hürriyeti bağlayıcı cezaya seçenekli ceza olarak, mahkum olunan cezanın yarısından bir katına kadar süreyle, gönüllü olmak koşulu ile, kamuya yararlı bir işte çalışma cezası verilebileceğini kabul etmiştir.
Kanun, gönüllü olmak koşulunu koymakla, suçluyu, bir seçime zorlamış bulunmaktadır. Böyle olunca, suçlu, gönüllü olursa, kamuya yararlı bir işte çalıştırılma cezasına mahkum edilecek; gönüllü olmazsa, bu kez, pek tabiî, hakkında verilen hürriyeti bağlayıcı ceza geçerli olacaktır.
Ayrıca, 5328 s. Kanun, 105. maddesi hükmünde, kamuya yararlı bir işte çalıştırma cezasının ne şekilde yerine getirileceğini düzenlemiştir. Kamuya yararlı bir işte çalıştırma, hükümlünün, ücretsiz olarak bir kamu kurumunda veya kamu yararına hizmet veren bir özel kuruluşun belirli hizmetlerinde çalıştırılmasıdır. Hükümlü, mahkeme kararında belirtilen çalışma esaslarına, infaz usullerine uymadığında, çalışmaya son verilir, kalan ceza aynen çektirilir (m. 105/5 ).
2. 3. 3. Seçenekli cezaların hükmedilme usul ve esasları
Hürriyeti bağlayıcı ceza, isterse kısa süreli olsun, hem kişi, hem de kamu bakımından ağır sonuçlar doğuran bir ceza müeyyidesidir. Herhalde, bundan ötürü, kanun koyucu, hürriyeti bağlayıcı cezaya seçenek olarak, kişinin hakkını kayıtlamakla birlikte, hürriyeti bağlayıcı olmadığı için, kişiyi de, kamuyu da daha az külfet altına sokan başka cezalara yer vermiştir. Gerçekten, kanun koyucu, böylece, cezanın daha çok kişiselleştirilmesini, kamu bakımından daha az külfetli olmasını sağlamaya çalışmıştır.
Bu bağlamda olmak üzere, hakim; hürriyeti bağlayıcı cezaya mahkum ettikten sonra, suçlunun kişiliğini, sosyal ve ekonomik durumunu, yargılama sürecinde duyduğu pişmanlığı ve suçun işlenmesindeki özellikleri göz önüne alarak, hürriyeti bağlayıcı cezaya seçenek olarak, 50. maddede öngörülen cezaları verebilecektir. Taktir hakkı söz konusu olmakla birlikte, hakim; uygulamadığı taktirde, ister talep edilmiş olsun isterse olmasın, 50. madde hükmünü niçin uygulamadığını kararında göstermek zorundadır. Aksi davranış bozma nedenidir.
Burada, belirtmekte yarar var, 50. maddede yer alan “suçun işlenmesindeki özellikler”, suçun 61. maddede sayılan özellikleri dışında kalan özelliklerdir. Zaten aksi düşünülemez; çünkü, isterse cezanın şahsileştirilmesi söz konusu olsun, bir neden iki kez değil, ancak bir kez göz önüne alınabilir.
Bu düşünce doğruysa, cezanın kişinin şahsına uydurulmasında, 50. ve 62. madde, nerede ise aynı nedenlere yer verdiğinden, birlikte uygulanıp uygulanamayacakları konusunda bizce ciddi sıkıntılar yaratmaktadır. Gerçekten, 62. madde, takdiri indirim nedeni olarak, failin geçmişi, sosyal ilişkileri, yargılama sürecindeki davranışı, cezanın kişinin geleceği üzerindeki olası etkisi gibi hususlar sayılmıştır. Bunlarla, özde 50. maddede sayılan nedenler arasında bir fark bulunmamaktadır. Böyle olunca, hakimin; hürriyeti bağlayıcı cezayı belirlerken, 61. madde gereğince taktiri indirim nedenlerini göz önüne alıp, suçluyu belli bir hürriyeti bağlayıcı cezaya mahkum ettikten sonra; bu kez dönüp, aynı nedenlere dayanarak, 50. madde hükmünü uygulaması mümkün müdür meselesi ortaya çıkmaktadır. Aynı neden, ayrı işlemlerde iki kez göz önüne alınamayacağına göre; hakim, ancak, her iki madde hükmünde çakışmayan nedenleri göz önüne alarak, iki hükmü birlikte uygulayabilir, yani 62. maddeyi 61. maddeyi uygularken ve bu maddeyi uygulayıp hürriyeti bağlayıcı cezayı belirledikten sonra 50. maddeyi uygulayabilir. Pek tabii, bu koşul sağlanamadığı taktirde, hakim, 62. maddeyi 61. madde ile bağıntılı olarak uygulamak zorunda olduğundan (m. 61/5 ), artık 50. maddeyi uygulamamak zorundadır.
2. 3.3.1. Bir suçta hapis cezası ile adli para cezasının seçenekli olarak öngörülmüş olabilir
Bir suçta hapis cezası ile adli para cezası seçenekli olarak öngörülmüşse, o suç için hapis cezasına hükmedilmişse, bu ceza artık adlî para cezasına çevrilemez ( 50/2 ).
Hüküm yerindedir, çünkü, yukarıda da belirtildiği üzere, o suçta, cezasında bir seçeneklilik varsa, hakim de buna dayanarak takdir hakkını ceza vermekten yana kullanmışsa, artık ikinci bir kez takdir hakkını kullanarak takdir ettiği hürriyeti bağlayıcı cezayı bu kez 50/1, a uyarınca adli para cezasına çeviremez. Kuşkusuz, aksi davranış, takdir hakkının kötüye kullanılması olur.
2.3.3.2. Hakimin 50. madde hükmünü uygulama zorunluluğu
Kanun 50/1. maddesi hükmünde hakimin takdirine yer vermişken, 50/3. madde hükmünde takdir hakkının istisnasına, yani 50/1. madde hükmünün resen uygulanması esasına yer vermiş bulunmaktadır.
Gerçekten, Kanun, 50/3. maddesi hükmünde, daha önce hapis cezasına mahkum edilmemiş olmak koşulu ile;
a. Kişinin mahkum olduğu otuz gün ve daha az süreli hapis cezasının, bu maddenin birinci fıkrası hükmünde öngörülen seçenekli yaptırımlardan birine çevrilmesini emretmiştir.
b. Gene, fiili işlediği tarihte on sekiz yaşını doldurmamış veya altmış beş yaşını bitirmiş bulunan kişinin bir yıl veya daha az süreli hapis cezasının birinci fıkrada yazılı seçenek yaptırımlardan birine çevrilmesini emretmiştir.
Ancak, hakim, seçenekli yaptırımlardan birini seçmekte serbesttir.
3.3.3.Taksirli suçlar
Kanunun 50/4. maddesi hükmüne göre, taksirli suçlarda, hükmedilen ceza, uzun süreli de olsa, diğer koşulların varlığı halinde, 50/1, a maddesi hükmü gereğince adlî para cezasına çevrilebilir.
Ancak, bu hüküm bilinçli taksir hallerinde uygulanmaz.
Hükmün uygulanması " diğer koşulların varlığı " şartına bağlanmıştır. Hükmün uygulanabilmesi için var olması gereken diğer koşulların ne olduğu pek belirgin değildir. Kanunun, burada, örtülü olarak, ne 20.madde yer alan bazı koşullara, ne de 61. madde hükmüne gönderme yaptığı kanaatindeyiz. Bu ifade ile kastedilen, herhalde, Kanunun 50/1. maddesinin öngördüğü, suçlunun kişisel durumuna, suçun işlenişine ilişkin özelliklerdir.
Kuşkusuz, yukarıda, bu madde ve takdiri indirim nedenleri konusunda yapılan tartışma burada da geçerlidir.
3.4. Kanunun 50. maddesi hükmünün hüküm ve sonuçları
Uygulamada asıl mahkumiyet bu madde hükümlerine göre çevrilen adlî para cezası veya tedbirdir ( 50/5 ). Uygulamadan maksat, hürriyeti bağlayıcı cezaya mahkum olmanın doğurduğu mahkumiyetin kanuni sonuçlarının ( m. 53 ), cezanın ertelenmesine ve tekerrüre ilişkin hususların burada yerinin olmamasıdır.
Hüküm kesinleştikten sonra, Cumhuriyet savcılığınca yapılan tebligata rağmen, otuz gün içinde seçenek yaptırımların yerine getirilmemesine başlanmaması veya başlanıp da sürdürülmemesi halinde, hükmü veren mahkeme, kısa süreli hapis cezasının tamamen veya kısmen yerine getirilmesine karar verir.
Bu karar duraksamadan yerine getirilir. Kuşkusuz, bu durumda, bu maddenin 5. fıkrası hükmü uygulanmaz ( 50/6 ).
Hükümlünün elinde olmayana nedenlerle, hükmedilen seçenekli ceza müeyyidesinin yerine getirilememesi halinde, hükmü veren mahkeme, bu ceza müeyyidesini başka bir seçenekli ceza müeyyidesi ile değiştirir ( 50/7 ). Kuşkusuz, bu kez, eskisi yerine konan bu seçenekli ceza müeyyidesi uygulanır.
Burada, hükümlünün elinde olmayan nedenler, istese de üstesinden gelemeyeceği, kendi gücü ile gideremeyeceği, her çeşit fiilî, hukukî, kamusal ve kişisel imkansızlıklardır.
3. Hapis cezasının ertelenmesi
3.1.1. Genel olarak
Ceza mahkumiyetinin yerine getirilmesinin ertelenmesi, cezanın kişiselleştirilmesinde, ceza hukuklarının genellikle vazgeçemediği bir kurumdur. Gerçekten, hakimin takdir hakkı temelinde, ceza mahkumiyetini ertelemekle ulaşılmak istenen amaç, ilk kez suç işlemiş olan kişilerin cezaevi ortamından uzak tutulması; böylece, hem ceza müeyyidesinin korkutucu etkisinin aşınmasının önlemesi, hem de cezanın, mümkün oluğu kadar çok, suçlunun kişiliğine uydurulmasının sağlanmasıdır.
Erteleme; hükümlünün, cezasını çekmesinin, belli bir süreyi suç işlemeden geçirmesi şartına bağlı olarak geri bırakılması, dolayısıyla bu sürenin sonunda, ya mahkumiyetin hiç vaki olmamış sayılması, ya da sadece cezanın çekilmiş kabul edilmesidir.
Erteleme küllî olabileceği gibi kısmî de olabilir. Gerçekten, erteleme, ne türden olursa olsun ayırım yapılmaksızın, tüm cezalar ertelenebileceği gibi, sadece hürriyeti bağlayıcı cezalar ertelemenin konusu yapılabilir.
Öte yandan, erteleme, şarta da bağlanabilir.
Yürürlükte olmayan 765 s.Türk Ceza Kanunu, deneme süresi suç işlenmeden geçirildiğinde, ceza mahkûmiyeti esasen vaki olmamış sayıyor; böylece, ceza ve mahkumiyetin tüm hüküm ve neticeleri ortadan kalkıyor, kişi hiç suç işlememiş oluyordu. 5237 s. Türk Ceza Kanunu sadece hapis cezasının ertelenmesini kabul etmiş; dolayısıyla, madde gerekçesinde geçerli bir gerekçe göstermeksizin ceza mahkumiyetini esasen vaki olmamış saymaktan özenle kaçınmıştır. Bu durum, kanunun hapis cezasının ertelenmesini düzenleyen 51. madde hükmü ile, güvenlik tedbirleri olarak hapis cezasına mahkumiyetin kanuni sonuçlarını düzenleyen 53. madde hükmünün çatışması sonucunu doğurmaktadır, çünkü kanun, sistem olarak , ne ceza mahkumiyetini, ne de ceza sayılmayan güvenlik tedbirlerini ortadan kaldırmaktadır, ama sadece cezayı ortadan kaldırmaktadır.
5237 s. Kanun para cezasını erteleme dışında bırakmıştır. Ayrıca, Kanun, erteleme kararının, zararın tazmini şartına veya başka bir şarta bağlanabileceğini kabul etmiştir. Ancak, madde gerekçesinde ileri sürülenin tersine, mağdurun zararının giderilmesi yanında kamunun zararının giderilmesi şartına bağlanmış olması bir yenilik değildir, çünkü kanunun sözünü ettiği kamu zararı, suç genel teorisinde, suçun mahsus mağduru olarak kamu idaresinin zararıdır.
3.1.2. Ertelemenin şartları
3.1. 2.1. Erteleme zorunluluğu yoktur
Hakim ertelemeyi kendiliğinden, yani res'en göz önüne almak zorundadır. Taraflar erteleme talebinde bulunabilirler.
Ancak, erteleme, kanunda, zorunlu kılınmamıştır; hakimin takdirindedir. Kanun, takdirde keyfiliğe yer vermemiştir. Hakimin takdiri denetlenir. O nedenledir ki, erteleme kararının ve özellikle ertelemeye yer olmadığı kararının gerekçeli olması zorunludur.
3.1. 2.2. İki yıl veya daha az süre ile hapis cezasına mahkum edilmiş olmak
Ertelemenin ilk şartı, failin işlediği suçtan dolayı iki yıl veya daha az süre ile hapis cezasına mahkum edilmiş olmaktır. Burada, söz konusu olan ceza, o suç için kanunun öngördüğü ceza değil, hakimin fail için hükmünde öngördüğü cezadır.
Fiili işlediği sırada onsekiz yaşını doldurmamış veya altmışbeş yaşını bitirmiş kişiler bakımından bu süre üç yıldır ( m. 51 / 1 ).
3.1. 2. 3. Üç aydan fazla hapis cezasına mahkum edilmemiş olmak
Hakkında hüküm kurulan kişi, daha önce kasıtlı bir suçtan dolayı üç aydan fazla hapis cezasına mahkum edilmemiş olmalıdır. Üç aydan fazla bir süre hapis cezasına çarptırılmış olmak, kesin erteleme engelidir. Süre ay hesabıdır. Üç ay bir gün bile geçilmiş olsa, süre üç aydan fazladır ( m. 51 / 1, a ). Bu demektir ki, taksirli suç işlemiş olmak, erteleme engeli oluşturmamaktadır.
3.1. 2. 4. Pişmanlık göstermiş olmak
Kanun, erteleme için, “suç işlendikten sonra yargılama sürecinde gösterdiği pişmanlık dolayısıyla tekrar suç işlemeyeceği konusunda mahkemede bir kanaatin oluşmasını” aramaktadır ( m. 51/1, b ). Kanun hükmü kötü bir dille ifade edilmiştir. Burada, “ suç işlendikten sonra “ ibaresine gerek yoktur. Ayrıca, “ yargılama sürecinde “ ibaresi yerine yargılama sırasında demenin daha doğru olduğunu düşünüyoruz.
Kanun, 62. maddesinde, “ yargılama surecindeki davranışları” cezayı indirim nedeni sayarken; bu kez, ifadesi biraz farklı da olsa, aynı nedeni, yani failin “yargılama sürecinde gösterilen pişmanlığı” ertelemenin esaslı bir şartı saymaktadır. Burada, hukuki sorun, aynı nedenin hem takdiri indirim nedeni hem de erteleme şartı sayılıp sayılmayacağı hususudur. Gerçekten, hakim, 61/5. madde hükmü gereğince 62. madde hükmünü uygulayarak cezayı iki yıldan daha az bir hapis cezasına indirdikten sonra; bu kez 51/1, b madde hükmünü uygulayarak hapis cezasını erteleyebilir mi; yoksa bu, hakimin takdir hakkının kötüye kullanılması mı olur sorularını akla getirmektedir. Bizce, aynı neden, bir kez göz önüne alınabilir; ayrı iki yerde, iki kez göz önüne alınamaz. Böyle olunca, 61/5. madde hükmünde yer alan “ … takdiri indirim nedenleri uygulanarak sonuç ceza belirlenir “ hükmüne rağmen, hakim; ertelemede, Kanunun aradığı sınır olan “ iki yıl ve daha az süreyle hapis cezasına“ , 62. madde hükmünü uygulanmadan ulaşılmış olmalıdır.
Kanun, failin, yargılama sırasında gösterdiği pişmanlığı, tekrar suç işlemeyeceğinin karinesi saymıştır. Herhalde, failin, yargılama sırasında, pişmanlığını sadece sözle ifade etmesi yetmez, ayrıca davranışları ile de göstermesi gerekir. Bu yüzden, hakim, failin tekrar suç işlemeyeceği konusundaki kanaatini sağlayan vakıaları, kararında göstermek zorundadır.
3.2. Erteleme kararı
Şartlarının sağlandığında, hakim, hapis cezasının ertelenmesine karar verir.
3.2. 1. Erteleme kararı zararın giderilmesi şartına bağlanabilir
Ancak, cezanın ertelenmesi mağdurun veya kamunun uğradığı zararın aynen iade, eski hale getirme veya tazmin suretiyle tamamen veya kısmen giderilmesi şartına bağlı tutulabilir ( m. 51/2 ) . Mağdurun uğradığı zarardan maksat, herhalde maddî zarardır. Kamunun zararından maksat, yukarıda da belirtildiği üzere, suçla kamu idaresinin uğradığı maddî zarardır.
Şart gerçekleştiğinde, hükümlü, serbest kalır, yani cezanın infazına başlanmaz, cezanın infazı ertelenmiş olur. Ancak, şart hemen gerçekleştirilememişse, gerçekleştirilinceye kadar, cezanın infaz kurumunda çektirilmesine devam edilir. Şartın yerine getirilmesi halinde, hükümlü, hakim kararı ile infaz kurumundan derhal salıverilir.
Kanun, şartın hükümlü veya başka bir kimse tarafından gerçekleştirilmesi arasında bir fark görmemiştir. Gerçekten, bu kimse hükümlünün yakınları olabileceği gibi, başka bir kimse, hatta hükümlünün hiç tanımadığı bir kimse de olabilir.
3.2. 2. Erteleme kararında deneme süresi belirlenir
Cezası ertelenen hükümlü hakkında bir yıldan az üç yıldan fazla olmamak üzere bir deneme süresi belirlenir. Ancak, sürenin alt sınırı, mahkum olunan ceza süresinden az olamaz ( m. 51/3 ). Burada, sürenin alt sınırından maksat, hükümlü için öngörülen deneme süresinin asgari haddinin, bir yıldan az olmaması yanında, mahkum olunan cezadan da az olmamasıdır.
Kanun iki sınır arasında bir sürenin belirlenmesinde takdirde ölçü olacak bir kriter koymamıştır. Hakim, önündeki somut durumu göz önüne alarak, takdir ettiği sürenin, hükümlünün tekrar suç işlememesini sağlamaya yetip yetmeyeceğine bakacaktır. Bu konuda, hakime, sahip olduğu kriminoloji bilgisi yol gösterecektir. Hakim, takdirini gerekçelendirmek zorundadır. Gerekçesiz takdir keyfiliktir. Keyfilik, doğru yargılanma temel hakkının ihlalidir.
Denetim süresi içinde, hükümlüden, kendi yararına olacak bazı yükümlülükleri yerine getirmesi istenebilir. Bu bağlamda olmak üzere, kanun, bir meslek veya sanatı olmayanların, bir meslek veya sanatı olanların ve küçüklerin, farklı yükümlülükler altına konabileceğini kabul etmiştir.
3.2.2.1. Hükümlünün bir eğitim programına devam etmesine karar verilebilir
Kanun, iyileştirilmesinin sağlanması bağlamında olmak üzere, deneme süresi içerisinde, bir meslek veya sanatı olmayan hükümlüye, bir meslek veya sanat edindirilmesinin düşünülmesini emretmiştir ( m. 51/4,a ). Hakim, gerek görüyorsa, hükümlünün, bir meslek veya sanat öğrenmesi için bir eğitim programına devamına karar verebilir. Karar 5275 s. Kanun hükümleri uyarınca yerine getirilecektir.
Hükümlü, ertelemeden yararlanmak istiyorsa karara uymaya zorunludur. Hükümlünün karara uymamak konusunda bir tercih hakkı yoktur. Ancak, hükümlü, öğrenmek istediği meslek ve sanatın belirlenmesi konusunda hakime yardımcı olabilir. Hakim, hükümlünün zekasını, eğilimlerini, yeteneklerin, vs. göz önüne alarak, psikoloji, kriminoloji, vs. bilgilerinin ışığında, hükümlü için en uygun olan meslek ve sanat programını seçmeye özen göstermelidir.
