İnsan uygarlığının kökleri, Homo habilis'in savanlarda avlanmak üzere korunaklı Afrika ormanlarından ayrıldığı zamana, iki milyon yıl kadar önceye uzanır. Yalnız meyve ve başka bitkisel yiyecekler toplayarak yaşayan bir toplumdan et yiyen avcıların oluşturduğu bir topluma geçiş, beslenmenin zenginleşmesinin ötesinde bir anlama sahipti. Avcılık, insanları av seferlerinde örgütlemek açısından bir grup çabasını ve bir iletişim aracını gerekli hale getirdi. Böylece konuşma dilinin gelişmesi varoluş için temel önem kazandı. Aynı ölçüde önemli bir adımda, ilk insanlar ateşi denetim altına almayı öğrenerek, her şeyden önce mağaralarını ısıtmak ve yemek pişirmek için kullandılar.