AĞIZ a. Yem doğurmuş memelilerin koyu, yapışkan ilk sütü.
—ANSİKL Folk. Anadolu’nun birçok yöresinde bir kişi,ineği ya da koyunu yavruladığında, komşularına birer tas ağız sütü gönderir. Komşular da, tuzun bereketi simgelediğine inanıldığı için, tası tuzla doldurarak geri verirler.
—Kad. doğ. Ağızın bileşimi sütün bileşiminden çok değişiktir; ağızda albümin ve madensel tuz daha çok, lipit daha az, kazein yoktur. Çok geçmeden onun da bileşimi sütünkine yaklaşır.
—Zootekn. Memelilerde, doğumu izleyen ilk günlerde salgılanan ağız, normal sütten oldukça değişik nitelikler taşır. Ağız çok yoğun, sarımsı ve yapışkandır, inekte, normal süte göre, azotlu madde bakımından dört kat, madensel tuzlar ve yağlı maddeler bakımından üç kat daha zengindir. Buna karşın, laktoz bakımından o kadar zengin sayılmaz. Gebelik sırasında dölütün bağırsağında biriken artık ürünlerin dışarı atılmasını sağlayan ağız, bağırsakları yumuşatıcı özellikler taşır. Öte yandan, çeşitli bulaşıcı hastalıklara karşı yavruya bağışıklık kazandıran antikorlar içerir. Dahası, ağız yeni doğan için yararlı bir besindir.
Süt ineğinden sağılan ağız sütüne gelince, kaynatıldığında kesilen bu süt, işlemeye ve içilmeye elverişli değildir. Doğumdan sonra beşinci günden başlayarak inek sütü satışa sunulabilir.
