Jose Americo de Almeida

(d. 10 Ocak 1887, Paraıba ö. 10 Mart 1980, Rio de Janeiro, Brezilya), Brezilya’nın bölgesel edebiyatçılar kuşağının ilk önemli roman yazarı.
Bu kuşağın ürünleri, Brezilya’nın en yoksul ve kurak bölgesindeki yaşamın daha çok sosyoekonomik bir yorumudur.
Almeida’nm yazarlık yaşamı, siyasal yaşamıyla birlikte yürüdü; başkan Getûlio Vargas’m ilk kabinesinde bayındırlık ve ulaştırma bakanlığı (1930-34), sonra Paraıba eyaleti valiliği (1951-54) yaptı.
İç bölgelerdeki eşkiyalık, daha verimli kıyı kesiminde ise şekerkamışı işçilerinin cehalet ve yoksulluğu gibi Brezilya’nın kuzeydoğusuna özgü yerel sorunlar Almeida’nm romanlarının odak noktasını oluşturur. En tanınmış yapıtı A Bagaceira (1928; Şekerkamışı Özü), kuraklık yüzünden büyük çiftliklerini terkedip tropik şekerkamışı tarlalarında kölelerinkine benzer koşullarda çalışmak zorunda kalan bir grup sertanejos’u (bağımsız küçük toprak sahibi) anlatır. Almeida Boqueirâo (1935; Kanyon) ve Coiteiros (1935; Eşkıya Yatakları) adlı yapıtlarında da aynı temayı işler.