KARATE-DO NASIL ÇALIŞILIR?

Shotokan Karate Do çalışması üç bölümden oluşur: (1) “Kihon”, temel demektir. Temel bloklar, yumruklar ve tekmeleri konu alır. (2) “Kata”, form demektir. Hayali rakiplere karşı yapılan bir dizi blok ve ataklardan oluşur. (3) “Kumite”, gerçek rakiplerle, yüz yüze yapılan dövüştür.

1 - KIHON
Kihon’da temel hareketler, her hareketin “tek”liği üzerine kurulmuştur. Tüm vücut bir bütün halinde hareket etmelidir. Örneğin bir ‘ön yumruk’ atarken tüm vücut, bacaklar, kalçalar, gövde ve kollar, aynı anda hareket etmelidir. Tüm hareket boyunca, yalnızca vücudu taşıyan ve hareket ettiren kasların gerili, diğerlerinin rahat olması çok önemlidir. Yalnızca odaklama anında, yani hayali rakibe doğru yapılan hareketin son noktasında, vuruşu yapan kol ve bacak kasları gerili olmalıdır. Vuruş anında tüm benlik, hem fiziksel hem de zihinsel olarak tamamen tekniğe odaklanmalı ve konsantre olmalıdır.

2 - KATA
Kata, değişik blok ve atak kombinasyonlarından oluşur ve genelde bir ya da iki dakika sürer. Her kata, bilinç kalmayıncaya kadar binlerce kez tekrar edilir ve böylece Karate’de anılan “hareketli meditasyon” ya da “hareketli Zen”e ulaşılır. Birçok kata vardır, ancak kişi, ömrü boyunca sadece bir veya iki tanesini tam olarak anlayabilecek düzeye ulaşabilmektedir.

3 - KUMITE
Kumite, ya da gerçek rakiple dövüş, her iki tarafın da korkuyu yenmesini gerektiren bir çeşit sessiz iletişimdir. Böylece taraflar, diğerinin yaptığı en ufak hareketi algılamaya duyarlı hale gelirler. Karşılıklı temel hareketlerin danışıklı olarak uygulanmasıyla başlayan kumite eğitimi, kuşak ilerledikçe, yarı serbest ve tam serbest çalışmalara dönüşmektedir.

Terminoloji

Giysilerine Karate-gi, öğrencilerine karate-ka denir. Karate antrenmanları genel olarak üç kısımdan oluşur. Bunlar, Kihon, Kata ve Kumite’dir. Kihon karatedeki temel tekniklerin parça parça çalışılmasıdır. Kata, sıraları önceden belirlenmiş çeşitli tekniklerin belirli bir sıra ile uygulandığı Karatenin kuşaktan kuşağa aktarılması için oluşturulmuş alıştırmalardır. Kumite antrenmanda yapılan dövüş alıştırmasıdır.

Türkiye’de karate

Karate Türkiye’ye 1962 yılında Güreş antrenörü Halil Yüceses’in Japonya’dan dönüşü sonucu Judo ile birlikte girmiş, bazı Karate tekniklerinin çeşitli judo hocalarınca öğretilmeye başlanması ve Türk Silahlı Kuvvetleri yakın dövüş eğitiminde yer bulması üzerine tanınmıştır. 1969 yılında Judo Federasyonu teknik direktörü Michel Novowitch antrenör kurslarında judonun yanı sıra Karate eğitimi de vermiştir. Hakkı Koşar’ın öncülüğünü yaptığı Türkiye Amatör Karate Organizasyonu ile 1970’lerde judodan bağımsızlaşma sürecine giren Karate 1980’de Türkiye Judo Federasyonu’nun Türkiye Judo ve Karate Federasyonu olarak yeniden örgütlenmesiyle federasyonlaşmış, 1990’da ise Türkiye Karate Federasyonu kurulmuştur.

Türkiye’de Karate’nin ilk yıllarından itibaren JKA-Shotokan ekolü (Nakayama stili) açık bir egemenlik kurmuştur. Bu durum Karate’nin “geleneksel karate” ve savaş sanatı anlayışından çok bir müsabaka sporu olarak tanınmasına ve organize olmasına yol açmıştır. Türkiye Karate Federasyonu bünyesindeki spor karate faaliyetlerinin yaklaşık %95’i Shotokan stilindedir.

Karate Stilleri

Mevcut çok sayıdaki Karate stiline karşın, Dünya Karete Federasyonu (dolayısıyla Avrupa Karate Federasyonu ve Türkiye Karate Federasyonu) özellikle sportif faaliyetlerde standartlaşmayı sağlayabilmek için kata listeleri üzerinden dört stili kabul etmektedir:

• Shotokan Ryu
• Goju Ryu
• Shito Ryu
• Wado Ryu

Diğer Karate stilleri arasında ise aşağıdakiler sayılabilir. Bu stiller başta Dünya Karate-Do Organizasyonları Birliği (WUKO) olmak üzere çeşitli federasyon ve organizasyonlarda örgütlenmektedir.

Tam temaslı Karate stilleri:

• Ashihara
  Kyokushinkai
  Seido
  Shidokan

Dünya Karate Federasyonu dışındaki Geleneksel Karate stilleri:

• Uechi Ryu
• Shorin Ryu
• Chito Ryu