Gülle Atma

Küresel bir ağırlığın omuzdan fırlatılmasına dayanan pist ve alan sporu.

Eski taş fırlatma sporundan geliştirilmiştir. Taş yerine gülle (top güllesi) ilk kez İngiliz ordusundaki spor gruplarınca kullanıldı. Önceleri güllenin ağırlığı 3,63-10,9 kg arasında değişmekteydi. 1896’daki ilk modern Olimpiyat Oyunları’nda ve uluslararası karşılaşmalarda, erkeklerde 7,26 kg’lik standart ağırlıklı gülleler kullanılmaya başladı.

Bayanlar gülle atmada kullanılan güllenin ağırlığıysa 4 kg’dir. Okul karşılaşmalarında daha hafif gülleler de kullanılmaktadır. Gülle genellikle demir ya da pirinçten yapılır; pirinçten daha sert herhangi bir maden de kullanılabilir. Çapı 2,13 m olan bir dairenin içinden atılan güllenin, bu dairenin merkezinden çizilen yaklaşık 65°’lik bir açı dilimi içine düşmesi gerekir. Dairenin ön bölümünde 10 cm yüksekliğinde bir tahta bulunur. Çembere ya da çemberin dışına basan güllecinin atışı geçersiz sayılır. Gülle tek elle atılır. Atışa başlarken çenenin yakınında tutulması ve atış boyunca hiçbir zaman omuz altında ya da arkasında olmaması gerekir.

Gülle atma tekniğindeki sürekli gelişmeler bu alandaki rekor uzaklığın iki katma çıkarılmasını sağlamıştır. Uluslararası Amatör Atletizm Federasyonu’nun (IAAF) kabul ettiği ilk resmî dünya rekoru J. M. Mann’ın (ABD) 1876’da elde ettiği 9,44 m’lik derecedir. Geçmişte gülle atıcıları bakış yönünün atış yönüyle dik açı yaptığı bir duruşla atışa başlardı. 1950’lerde Parry O’Brien (ABD) atış yönüne sırtı dönük bir duruşla atışa başlama tekniğini geliştirdi. Böylece 90° yerine 180°’lik bir dönüş yaparak gülleyi daha uzağa atma olanağını buldu. Gülle atmada çok başarılı olan O’Brien’ın tekniği bütün dünyada benimsendi. Randy Matson (ABD) 1965’te dünya rekorunu 21 m’nin üzerine çıkardı. Daha sonra rekor 22 m’yi aştı. Dünya ve Olimpiyat şampiyonları için bak. spor ve oyunlar: sonuçlar; Olimpiyat Oyunları.