Atom bombası

, plütonyum-239 ya da uranyum-235 izotoplan gibi ağır element çekirdeklerinin bölünmesiyle açığa çıkan enerjiden kaynaklanan büyük patlayıcı güce sahip nükleer silah. Bu bölünme, çok hızlı bir zincirleme tepkime içinde bölünebilir çekirdeklerin nötronlarla bombardımanıyla başlatılır (bak. çekirdek bölünmesi). Bir atom bombasının gücü, kimyasal patlayıcılarla yapılmış aynı boyuttaki bir bombayla karşılaştırılmayacak kadar büyüktür. Patlama sırasında, şok dalgaları ve rüzgâr basıncıyla yarattığı etkinin yanı sıra ısı, ışık ve öldürücü ışınımlar (radyasyon) yayar.
İlk atom bombaları II. Dünya Savaşı sırasında ABD’de, Manhattan Projesi adıyla bilinen bir program çerçevesinde ve iki farklı türde üretildi. Plütonyumlu atom bombası 16 Temmuz 1945’te New Mexico eyaletindeki Alamogordo’da denendi. Uranyumlu ilk atom bombası ise, 6 Ağustos 1945’te Japonya’nın Hiroşima kentine atıldı ve kentin büyük bölümünün yerle bir olmasına, 200 binden çok kişinin de ölümüne neden oldu. Bu çapta bir yıkıma yol açan ikinci bir plütonyum bombasıda, 9 Ağustos’ta Nagazaki’ye atıldı. 1950’lerin ilk yıllarında termonükleer bombanın geliştirilmesiyle'atom bombaları ve silahları stratejik silahlar olmaktan çıkıp taktik silahlar sınıfından sayılmaya başladı.