Aşevi

, aşhane olarak da bilinir, Osmanlılarda, 16. yüzyıldan sonra yoksullara, medrese öğrencilerine, kalenderhanede (eskiden kentten gelip geçenlerin ücretsiz olarak kaldıkları, yemek yiyerek geceyi geçirdikleri yer) kalanlara yemek dağıtmak üzere kurulmuş hayır evi ya da bazı tekkelerde yemek pişirilen yer, mutfak.

Darüzziyafe ve imaret sözcükleriyle de anılan aşevlerinin planı medreselere benzer. İmaret, aşevi anlamında kullanılmış olmakla birlikte, Arapça “el-imaret” sözcüğünden geldiği için, başlangıçta cami, medrese, darüşşifa, aşevi, hankâh, türbe gibi dinsel yapılardan herhangi birini belirtmek için de kullanılmıştır. Bu nedenle bir yazıtta imaret sözcüğünün bulunması, buranın bir aşevi olduğunu göstermez.