TUYUĞ

a. (türkç. tuyug [belki toy, düğün sözcüğüyle aynı kökten]).
Ed. 1. Fâilâtün fâilâtün fâilün ( ) kalıbıyla yazılmış, uyakları aaba biçiminde düzenlenmiş, genellikle cinaslı dörtlük.
—2. Musarra tuyuğ, dört dizesi de birbiriyle uyaklı tuyuğ.
—ANSİKL. Ed. Divan edebiyatında arap ve İran kökenli olmayan yerli nazım biçimlerindendir. Daha çok azeri (Kadı Burhanettin, Nesimi) ve çağatay (Lutfi, Ali Şir Nevai, Babür) edebiyatlarında kullanıldı.