Zekat

lügat deyiminde temizlik, bereket, çoğalma, güzel övgü manalarını taşır. Din deyiminde ise; "Bir malın belli bir mikdarını, belli bir zaman sonra hak sahibi olan bir kısım müslümanlara Yüce Allah'ın rızası için tamamen temlik etmek (mülkiyetine geçirmek) tir."
Zekat, kulların kulluk görevindeki sadakatlerine delalet eder. Bu yöndendir ki, zekata "sadaka"da denmiştir. Bununla beraber "sadaka" sözü, zekattan daha kapsamlı mana taşır. Vacibleri de, nafileleri de içine alır.
Zekat vermeye, "Tezkiye", zekat verene de "Müzekkî" denilir. Şahidler hakkında yapılan övgüye de "Tezkiye" dendiği bilinmektedir.

Bir kimseye zekâtın farz olması için, o kimsenin Müs­lüman, hür, akıllı ve ergin olması, havâic-i asliyesinden (zorunlu ihtiyaç maddesi olarak sahip olduğu mal ve eşyadan) ve borcundan ayrı olarak ni­sap miktarı veya daha fazla bir mal veya paraya sahip bulunması ve bu­nun üzerinden de bir yıl geçmiş olması lazımdır. Zekâtın farz olması için ge­rekli olan bu şartlarda iki ifade açıklanmaya muhtaçtır. Bunlardan biri "Havâic-ı asliye" (aslî ihtiyaçlar) ifa­desidir. Buna göre, bir kimsenin otur­duğu ev, bu ev için gerekli eşya (bu­gün için her türlü mobilya, buzdola­bı, çamaşır makinesi, televizyon, mut­fak eşyası vb.), otomobil makul ölçü­de elbise ve çamaşır, yine makul bir süre (bir ay gibi) yetecek gıda mad­desi, mesleki araç, gereç, dükkân atölye bu ifadenin kapsamına girmek­tedir. Bunların hepsi havâic-i asliye­dendir...

DEVAMI >>>> Zekat