İÇTEN YANMALI MOTOR.

Yakıtın ayrı bir kazanda yakıldığı buhar makinesinden farklı olarak, içten yanmalı motorda yakıt motorun içinde, hareketin oluştuğu bölümde yanar. İçten yanmalı motorların başlıca üç türü vardır. Birincisi, otomobillerde, motosikletlerde ve bazı küçük uçaklarda kullanılan benzin motorlarıdır. İkincisi, genellikle ağır iş makineleri, gemiler, lokomotifler, otobüsler ve ağır kamyonlarda kullanılan, ama benzinden daha ucuz olan mazotla çalıştığı için son zamanlarda otomobiller ve küçük kamyonlarda da gittikçe daha çok kullanılmaya başlayan dizel motorlarıdır (DİZEL MOTORU).

Üçüncü tür ise, çoğunlukla jet uçaklarında kullanılan gaz türbinleri ya da türbojetlerdir. Bütün bu içten yanmalı motorlarda, yakılan yakıt havayı ısıtır ve ısınan hava genleşerek bir itme kuvveti doğurur. Genleşen havanın itme gücü ya bir silindir içindeki pistonu hareket ettirir ya da bir türbini, rüzgârın yel değirmenini döndürdüğü gibi döndürür.
İçten yanmalı ilk motorlarda yakıt olarak kömürden elde edilen havagazı kullanılırdı. Bu tür bir motoru ilk kez 1860'ta Fransız Etienne Lenoir yaptı. Onu izleyen Alman Nikolaus Otto ve Eugen Langen 1867-84 arasında 50 bin "sessiz" gaz motoru yapıp sattılar. Başka bir Alman, Gottlieb Daimler sıvı yakıtla çalışan yüksek devirli ilk motoru yaptı ve bunu 1885'te bir bisiklete, 1886'da da bir otomobile taktı. Rudolf Diesel adlı başka bir Alman 1894'te ilk dizel motorunu yaptı. 20. yüzyılın başlarında pek çok mucit gaz türbinleri yaptı, ama bunlar ancak II. Dünya Savaşı (1939-45) sırasında kullanılmaya başladı.