SUHUF (الصحف) Kutsal metinleri ifade eden bir Kur’an terimi.
Arapça sahîfe kelimesinin çoğuludur. Güney Sâmî dilinde “yazmak” anlamındaki sahafa kökünden türediği ileri sürülen sahîfe “yayılmış, açılmış şey; üzerine yazı yazılacak veya yazılmış nesne, kâğıt” anlamlarına gelmekte (Lisânü’l-Arab, “śĥf” md.; Kāmus Tercümesi, II, 790-791), İslâm öncesi dönemde mektup, hukukî sözleşme, şiir, hitabe ya da bir araya getirilmiş sözleri ifade etmekteydi.
Kaynaklarda yer alan ve zayıf olduğu kabul edilen bir rivayette Ebû Zer el-Gıfârî’nin Allah’ın resullerine kaç kitap gönderdiği sorusuna Hz. Peygamber 100 cevabını vermiş, bunlardan;
- 10 sahîfenin Âdem’e,
- 50 sahîfenin Şît’e,
- 30 sahîfenin İdrîs’e,
- 10 sahîfenin İbrâhim’e verildiğini,
ayrıca Tevrat, İncil, Zebûr ve Kur’an’ın indirildiğini belirtmiştir (Taberî, Târîħ, I, 312-313; Zemahşerî, VI, 360). İbn Hazm Tevrat, Zebûr ve İncil’in İbrânîce, Hz. İbrâhim’e indirilen suhufun Süryânîce olduğunu söyler...
