Uzayda kara deliklerin tersi olan ve maddeyi yutmak yerine, içindeki her şeyi dışarı püskürten ak delikler var mı? Evren’i doğuran büyük patlama bir ak delik miydi ve Evren’e dışarıdan bakabilseydik ak delik mi görecektik?

Termodinamik yasalarını ihlal eden bu gizemli gökcisimlerini birlikte inceleyelim.
Kara deliğe düşerseniz bir daha geri çıkamazsınız; çünkü uzay-zaman kara deliğin içine ışıktan hızlı olarak şelale gibi akıyor.

Siz de uzay-zaman girdabına kapılarak ışıktan hızlı bir şekilde kara deliğin içine düşüyorsunuz.

Bu durum Evren’in trafik polisi Einstein’ın ışık hızı sınırına aykırı değil. Ne de olsa hiçbir cisim ışıktan hızlı gidemese de uzay-zamanın ışıktan hızlı genişlemesine, büzülmesine ya da kara delik çukurunun içine doğru ışıktan hızlı akmasına bir engel yok.

Nitekim büyük patlamadan sonra evren çok kısa bir süre için ışıktan hızlı genişleyerek şişti ve kara deliklerin içinde ışıktan hızlı büzülüyor.

Öyle ki Planck uzay teleskopunun yaptığı ölçümlerin tersine, Evrenimiz (uzay boşluğu) düz olmasaydı ve bir çorba kasesinin içi gibi pozitif kıvrıma sahip olsaydı, bundan 20-30 milyar sonra Evren’in genişlemesi yerçekimi etkisiyle duracak ve yıldızlarla birlikte bütün Evren kendi üzerine çökerek dev bir kara delik oluşturup yok olacaktı.

Kara deliğe düşen madde bir daha asla dışarı çıkamazken, ak deliklerin de içine girmek imkansız. Bu sebeple uzayda ak delikler olsaydı bunlar gece göğünde parlak beyaz noktalar olarak görünürdü.

Birçok fizikçiye göre ak delikler gerçek değil ve az sonra sebebini anlatacağım. Ancak bu kez fizikçiler gerçekten zor durumda kaldılar; çünkü pratikte imkansız olsa da uzayda bir ak delik görmüş olabileceklerini düşünüyorlar: NASA’nın Spitzer kızılötesi uzay teleskopu 14 Haziran 2006’da, uzayda kısa süreli büyük bir ışık patlaması tespit etti.

Normalde bu patlamayı süpernovalarla (adı üstünde, patlayan yıldızlar), hipernovalarla (süpernovadan 100 kat güçlü patlamalar), aktif kara deliklerle veya antik galaksilerin merkezindeki aktif süper kütleli kara deliklerin ışığıyla açıklayabilirdik.

Ancak başaramadık: Güneş’in çekirdeğindeki nükleer füzyon reaksiyonlarından milyon kere trilyon kez daha güçlü olan bu gama ışını patlaması (doğadaki en güçlü ışık ışınları) tam 102 saniye sürmüştü; ama astronomi kataloğunda GRB 060614 olarak geçen patlamanın olduğu yerde yıldız yoktu! Bu patlama bir kuasar da olamazdı, çünkü süper kütleli aktif kara deliklerden oluşan kuasarlar 102 saniye değil, yüz milyonlarca yıl boyunca parlamaya devam ediyor ve kara delik çevredeki gazı yutup tükettikten sonra sönüyor.

Geriye çarpışan kara delikler ve nötron yıldızları kalıyor; ama uzaydaki altın atomlarını üreten,
dolayısıyla da Dünya’daki altının
kaynağı olan nötron yıldızı çarpışmaları sadece 2 saniyelik bir gama ışını patlaması üretiyor.

Bu durumda en düşük ihtimal ciddiye alınıyor: Ak delikler.