ERKİN (Ulvi Cemal)

türk besteci ve piyanocu
(İstanbul 1906-Ankara 1973).

7 yaşında piyano öğrenmeye başladı. Galatasaray lisesi'ni bitirdikten sonra, devlet tarafından Fransa'ya müzik öğrenimine gönderildi. Pşris Konservatuvarı'nda Jean Gallon'un, Ecole normale de musique'te de Nadia Boulanger'nin besteleme öğrencisi oldu. 1930’da yurda dönünce Ankara Musiki muallim mektebı'nde armoni ve piyano öğretmenliğine getirildi. Bir yandan da piyano konserleri verdi. 1936'da açılan Ankara Devlet konservatuvarı'nda (ADK) piyano öğretmenliğine atandıktan sonra besteciliğe ağırlık verdi. Piyano ve büyük orkestra için konçertosu ile 1942’de CHP sanat ödülü'nü aldı 24 nisan 1946'da Cumhurbaşkanlığı filarmoni (bugün senfoni) orkestrası'nı yöneterek üç yapıtının (Piyano konçertosu; büyük orkestra için Köçekçeler süiti; 1. Senfoni) ilk seslendirilişini gerçekleştirdi. ADK müdürlüğü (1949-51), daha sonra piyano yüksek bölümü yöneticiliği ve öğretmenliği (1951-73) yaptı.

Batılı yazım teknikleriyle geleneksel müzik birikimimizi kaynaştırma çabası dolayısıyla Türk beşleri'nden biri sayılan Erkin, hemen hemen yalnızca enstrümantal yapıtlar besteledi. Bunların çoğunun biçimsel modeli, üçlü sonattır Özenli çalgılamasıyla ayırt edilen orkestra yapıtlarında ramantizmsonrası ve izlenimci akımların etkileri sezilir.

Yapıtları: büyük orkestra için İki dans (1930), Konçertino (1932), Bayram (1934), Köçekçeler süiti (1943), 1. Senfoni (1944-46), 2. Senfoni (1948-51), Keloğlan (bale, 1950), Beş damla (1950; 1930'da yazılmış beş piyano parçasının orkestralanmasıyla oluşmuş süit); piyano ve büyük orkestra için Konçerto (1942); piyano için: Çocuklar için yedi kolay parça (1937), Duyuşlar (11 parça. 1937), Sonat (1946) , İki prelüd (1971); küçük orkestra için: Bülbül ve Ayın on dördü (iki türkü, 1932), Karagöz (oyun müziği, 1940); keman ve büyük orkestra için Konçerto (1947); keman ve piyano için Ninni, emprovizasyon ve Zeybek türküsü (1929-32); yaylı çalgılar dörtlüsü için Yaylı dördülü (1935-36); ses ve piyano için Yedi türkü (1936); iki sesli koro için iki sesli türküler (1936); karma koro için Yedi türkü (1945); yaylılar orkestrası için Smfonietta (1951).